در فصلــــی
که تنهــا امیــــــــــــــدم خـــــدا بـود
و ترانــه و تــــ ــــــــــو
تــو که گمـــان می کــردم از تبــار آسمــــــــانـی
و دلتنگـــــــــی هـایم را در می یــــابـی
تــو که گمــان می کــردم ســــــــــ ـــــــــــاده ای
و سادگـــی ام را بـــــــاور داری
و افســــوس که حتـی نمی خواستــــی هـــم قســـــــ ـــــــــم بــاشی
افســـوس رفتـــی...
ســـاده ، ســاده مثـل دلتنگــــی هـای مـــ ـــــــن
و حتـی ســاده مثـل سادگــــــــــی هـایم
مــــن مــــاندم و یـک عمـــر خاطــــره
و حتـی بــــاور نکـردم ایـن بریــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدن
را
کـاش کمـــی از آنچـه که در بــــــــــاورم بـودی
در
بــــــــــــــــــاورت خانــه داشتـــم
کــاش می فهمیـــــــــــدی صداقـــت ی را که در حرفــم بـود و
در نگاهــــت نبــود
رفتــــی و گریـــه هـایم را ندیــدی
و حتـی نفهمیـــدی مــــــــــــن تنهــا کسـی بـودم که.....
قصـــــه به پـایــان رسیــد
و مــن هنــــوز در ایـن خیالــــــــم که چـرا به تــــــ ـــــو دل
بستــم
و
چـرا تـــو به ایـن سادگـــی از مــــــــن دل بریـــدی
نمی بخشمــــت...
نمی بخشمـــت که از مـــــــ ــــــــن دل بریــــدی
و
حتـی ندیــدی که بــــــــــی تــو چـه بـر سـر ایـن ترانـــه هـا می آیــد
دیـدی اشـــک هایی را که
قطـره قطـره اش قصـــــه ی مـــن بـود
و بُغضــی که از هــــرچه بـود از
شـــادی نبـود
بُغضــی که بـه دســــت تـو شکســـــت
و
چشمانـــی که از رفتــــــن تـو غــرق اشـــــــک شـد
و تـو حتـی به ایـن اشــک ها هـم اعتنـــا نکــردی
به حُرمـــت قـــــدم هایی که با هم در آن کوچـــه ی همیشگــی
زدیـــم
نـه...
تــو حتـی به التمـــــاس هـایم هـم اعتنـــــا
نکـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــردی
قصــــه به پـایــان رسیـــد
و مـن همچنـــان در خیــــال چشمــان سیــاه تــــــو ام
که ســـاده فریبـــــــــــــم داد
قصـــه به پـایـــان رسیــد
و مـــن هنـــــوز بــــــــــی عشـــق تـو از تمـــام رویــــاها
دلگیـــــــــــــــــــــــ ــــــــــرم
و اینکـــــــــــــ...
مـن عـــــــاشقم به آنچـه که نــدارم
و دیگــر
هرگــــز به دســت نخـواهـــــــــــم آورد
به آنچـه نابــــــــــود شـد
به آنچـه که حتــی از دورتــــریــن نقطــه ی فکـــرم گریخـــــــــــــــــــــــــــــــــــت
مــن گریـزانـــــم از آفرینـــش
از آن که به وجـــــــــودش آورد
در قلبـــــم جایگزیـــن ش کــرد
و بعـد یکـــــ بـاره با پـــاره ای از قلبــــم یک جـا
بـــُــــــــــــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــرد
قصــه عشـــ ـــق مـن به پـایـــان رسیـد
درعصــر پاییزی ایـن روز
هماننـــد تمــام ترانـــــه هـایی که
زیـن پـس بـرای تــــ ــــــو ســروده
نخواهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد شـد
×به نام خـــــــــــــــــــــــــــــــــدا×